
Hmm, dit zijn wel heftige overtredingen, dus je hebt grote kans dat de Duitsers zich er in vastbijten.
Maar, gelukkig is worden de Duitse boetes nog niet tot de belastinginkomsten van de staat gerekend en is het rechtssysteem nog eerlijk.
De bewijslast ligt bij hun.
Je hebt kans dat de Nederlandse politie met de foto's aan de deur van je bedrijf komt, op verzoek van de Duitse collega's.
Instrueer je receptioniste/secretaresse/front office dat ze de pliessie niet verder laat dan de voordeur, zolang ze geen huiszoekingsbevel hebben.
Hoe duidelijk de foto ook is die de agent laat zien (kleur van je brilmontuur is tegenwoordig te herkennen): je receptioniste kent jullie allebei niet. Ze is absoluut niet verplicht te antwoorden of mee te werken.
Voorkom dat ze zich laat overbluffen. Dat is moeilijk als je niet voorbereid bent.
"Kent u deze mensen?"
- "Nee."
"Hoe kan dat nou, deze auto's staan op naam van dit bedrijf?"
- "Meneer, ik heb weinig tijd. Ben ik tot antwoorden verplicht?"
- "Nou mevrouw, u kunt toch wel zeggen wie deze mensen zijn? Ze moeten hier werken. Wie zijn het?"
- "Meneer, ik kan u niet helpen. Ik sommeer u dit pand te verlaten. U mag weer binnen als u een huiszoekingsbevel heeft."
Jij en je zoon rennen zodra de politie aan de deur komt naar het toilet of de keuken. Dat kan je zelfs openlijk doen, de politie heeft zonder huiszoekingsbevel niets in je pand te vertellen en hoe korter ze jullie gezichten zien hoe beter.
Of een telefoongesprek is ook leuk.
"Hoi Harry, de politie staat aan de balie voor iemand van de directie."
"..."
"Meneer, de directie is niet beschikbaar voor u. Tot ziens!"
Als je met je eigen naam ondertekend hebt is het slim om thuis dezelfde instructie aan vrouw en dochter te geven: er kon eens iemand op het idee komen in het kvk register te kijken en voor de grap eens langs je huis te rijden om te zien of daar een auto met betrokken kenteken op de oprit staat.
Als ze tot 13 november niets van zich laten horen is het klaar en ben je veilig. Ik geloof niet dat de Nederlandse politie überhaupt tijd beschikbaar heeft voor een probleem van de Duitse collega's, maar als het om flitsen gaat weet je het nooit. Er zijn gevallen bekend waar ze wel aan de deur kwamen.
Als ze je herkennen rapporteren ze dat aan de Landrat en voor die Landrat is zo'n herkenning genoeg om de boete op naam uit te schrijven.
Als ze eenmaal aan de deur geweest zijn zou ik wel een tijdje met je vrouw van auto wisselen. Je vrouw kan niets gebeuren, als die aangehouden wordt is er niets aan de hand.
"Ja, dit is de auto van mijn man. O, Foto? Ai... dat ben ik op de bijrijdersstoel, ja dat klopt. Die man aan het stuur? Sja ehh, dat is Bob. Hoe hij verder heet weet ik niet hoor. Hij is wel erg goed in bed, maar dat moet u niet aan mijn man vertellen. Mag ik nu weer doorrijden?" Na 13 november kun je dan weer terugruilen.
In Duitsland zou het anders gaan.
Mijn toenmalige baas is een keer heel stout geweest (+40 te snel) en vermoedde een bezoek van het Straßenverkehrsamt na het verzoek om meer fotomateriaal. Er kwam een paar dagen later een autootje van dat Amt langzaam door de straat rijden. Mijn baas seinde mij in en vluchtte naar boven.
Even later kwam de Beamte aan de deur, maar die vermoedde al dat het niets ging worden. De auto waar het feit mee gepleegd was, was intussen verkocht en dat had hij natuurlijk al in het kentekenregister gezien.
"Kan ik iemand van de directie spreken?"
- "Nein."
"O. Van wagenparkbeheer dan?"
- "Nein."
"O. Deze persoon kent u zeker ook niet?"
- "Nein."
"O. Dan ga ik maar weer..."
- "Tschüß"
Als ik van te voren geen instructie had gehad had ik nooit zo stoer kunnen reageren. Het geeft wel een kick om zo'n vent te zien afdruipen. Dat dan weer wel.
Had die auto niet al verkocht geweest dat hadden ze gewoon gaan staan posten om te kijken wie er mee rijdt. En als je dan de persoon op de foto bent dan ben je het lul.